برای بعضی‌ها، نباید خودت باشی...
باید شبیه باشی،
به آنچه می‌پسندند،
به نقابی که به‌جای چهره‌ات می‌خواهند.
و اگر بگویی «این منم»،
نگاه‌شان یخ می‌زند،
دل‌شان از حقیقتت می‌هَراسد...
ومن، ظفرشامل،
نه از ترس بی‌مهری آدم‌ها،
بلکه به احترام ربم،
هر بار که خواستم خودم نباشم،
یادم آمد:
او مرا این‌گونه آفریده...
و هرچه از اوست، زیباست.
پس اگر «منِ من» برایشان زیاد است،
باشد، بروند.
من می‌مانم... با ربم، و با خودم.

آلانیا
بتوانایی ربم